เจ้าของคำถาม
คุณ นักเล่านิทาน
วันที่ 27 Jul 2007 16:27
IP 125.26.80.8

หัวข้อคำถาม :

คาถาแห่งชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของพระพุทธองค์

รายละเอียด :

คาถาพาหุง คาถาแห่งชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของพระพุทธองค์
คาถาพาหุง เรียกเป็นทางการว่า ชยมังคลอัฏฐกคาถา อ่านว่า “ชะยะมังคะละอัตถะกะคาถา” แปลว่า “คาถาว่าด้วยชัยชนะ ๘ ประการ อันเป็นมงคลของพระพุทธเจ้า” ที่เรียกกันติดปากว่า “คาถาพาหุง” เพราะขึ้นต้นด้วยคำว่า “พาหุง”
ซึ่งจุดประสงค์ของการสวดนั้นเขาก็บอกไว้ว่า “คนมีปัญญาสวดพุทธชัยมงคลคาถาทั้ง ๘ นี้เป็นประจำ โดยไม่เกียจคร้านพึงขจัดอุปัทวันตรายทั้งหลายได้ บรรลุถึงซึ่งพระนิพพานอันเป็นสุข”

พุทธชัยมงคลคาถา
1. พาหุงสะหัสสะมะภินิม มิตะสาวุธันตัง
ครีเมขะลัง อุทิตะโฆระสะเสนะมารัง
ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.
พระจอมมุนีได้ชัยชนะพระยามาร ผู้นิรมิตแขนมากตั้งพัน ถืออาวุธครบมือ ขี่คชสารครีเมขล์ พร้อมด้วยเสนามารโห่ร้องก้องกึกด้วยธรรมวิธี มีทานมีเป็นต้น ขอชัยมงคลทั้งหมด จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

...................................

2. มาราติเรกะมะภิยุชฌิตะสัพพะรัตติง
โฆรัมปะนาฬะวะกะมักขะมะถัทธะยักขัง
ขันตีสุทันตะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.
พระจอมมุนีได้ชนะอาฬวกยักษ์ ผู้มีจิตกระด้างปราศจากความอดทนมีฤทธิ์พิลึกยิ่งกว่าพระยามาร ผู้เข้ามาต่อสู้จนตลอดคืน ด้วยวิธีทรมานอย่างดี คือพระขันติธรรม ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

....................................

3. นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัตตะภูตัง
ทาวัคคิจักกะมะสะนีวะ สุทารุณันตัง
เมตตัมพุเสกะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.
พระจอมมุนีได้ชนะช้างตัวประเสริฐ ชื่อนาฬาคิรี เป็นช้างเมายิ่งนัก แสนที่จะทารุณ ประดุจไฟป่าจักราวุธและสายฟ้า ด้วยวิธีรดลงด้วยน้ำคือพระเมตตา ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

....................................

4. อุกขิตตะขัคคะมะติหัสถะ สุทารุณันตัง
ธาวันติโยชะนะปะถัง คุลิมาละวันตัง
อิทธีภิสังขะตะมาโน ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลาน.
พระจอมมุนี มีพระหฤทัยไปในอันที่จะกระทำอิทธิฤทธิ์ ได้ทรงชนะโจรชื่อองคุลีมาล (ผู้มีพวงคือนิ้วมือมนุษย์) แสนร้ายกาจ มีฝีมือ ถือดาบวิ่งไล่ พระองค์ไปสิ้นทาง 3 โยชน์
ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

......................................

5. กัต๎วานะ กัฏฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา
จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะนะกายะมัชเฌ
สันเตนะ โสมะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.
พระจอมมุนีได้ทรงชนะคำกล่าวร้ายของนางจิญจมาณวิกา ผู้ทำอาการประหนึ่งว่ามีครรภ์ เพราะทำไม้มีสัณฐานกลม (ผูกติดไว้) ให้เป็นประดุจมีท้องด้วยวิธีสมาธิงาม คือความสงบระงับพระทัยในท่ามกลางหมู่ชน
ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

....................................

6. สัจจัง วิหายะ มะติสัจจะกะวาทะเกตุง
วาทาภิโรปิตะมะนัง อะติอันธะภูตัง
ปัญญาปะที ปะชะลิโต ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.
พระจอมมุนีทรงรุ่งเรืองด้วยประทีปคือปัญญา ได้ทรงชนะสัจจกนิครนถ์ ผู้มีอัชฌาสัยในอันที่จะสละเสียซึ่งความจริง มีใจในอันที่จะยกถ้อยคำของตนให้สูงดุจยกธง เป็นผู้มีมืดมนยิ่งนัก ด้วยเทศนาญาณวิธี คือรู้อัชฌาสัยแล้วตรัสเทศนา ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

.....................................

7. นันโทปะนันทะภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง
ปุตเตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยันโต
อิทธูปะเทสะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.
พระจอมมุนีทรงโปรดให้พระโมคคัลลานะเถระพุทธชิโนรส (นิรมิตกายเป็นนาคราช) ไปทรมานพระยานาคราชชื่อนันโทปนันทะ ผู้มีความรู้ผิดมีฤทธิ์มาก ด้วยวิธีอันให้อุปเท่ห์ (คือคำแนะนำในการดำเนินงาน) แห่งฤทธิ์แก่พระเถระ ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

...................................

8. ทุคคาหะทิฏฐิภุชะเคนะ สุทัฏฐะหัตถัง
พรัมมัง วิสุทธิชุติมิทธิพะกาภิธานัง
ญาณาคะเทนะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะต เม ชะยะมังคะลาน.
พระจอมมุนีได้ชนะพรหมผู้มีนามว่า พกาพรหม ผู้มีฤทธิ์ สำคัญตนว่าเป็นผู้รุ่งเรืองด้วยคุณอันบริสุทธิ์ มีมืออันท้าวภุชงค์ คือทิฏฐิ ที่ตนถือผิดรัดรึงไว้แน่นแฟ้นแล้ว ด้วยวิธีวางยาวิเศษคือ เทศนาญาณวิธี
ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่านด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น.

....................................

9. เอตาปิ พุทธะชะยะมังคะละอัฏฐะคาถา
โย วาจะโน ทินะทิเน สะระเต มะตันที
หิต๎วานะเนกะวิวิธานิ จุปัททะวานิ
โมกขัง สุขัง อะธิขะเมยยะ นะโร สะปัญโญฯ
นรชนใดมีปัญญา ไม่เกียจคร้าน สวยก็ดี ระลึกก็ดี ซึ่งพระพุทธชัยมงคล 8 คาถาแม้เหล่านี้ นรชนนั้นจะพึงละเสียได้ ซึ่งอุปัทวันตรายทั้งหลาย มีประการต่าง ๆ เป็นอเนก ถึงซึ่งวิโมกข์อันเป็นบรมสุข.